Reizen, berg beklimmen en raften!!!

19.-20.-21.-22.-23. Januari KOTA KINABALU / KINABALU MOUNTAIN / SEMPORNA

Hallo allemaal! Nou, wat ik in de afgelopen dagen allemaal heb meegemaakt! NIET MEER NORMAAL! Ik zal proberen om zoveel mogelijk te vertellen, met zo weinig mogelijk woorden! In de afgelopen dagen, heb ik niks meer geschreven, omdat ik iedere avond zo moe was! Nu vandaag, heb ik een rustdag, dus kan ik weer wat schrijven! ;) Ik heb ook wat foto’s toegevoegd, een mix van een aantal foto’s van de afgelopen dagen! Check ze op mijn gielvb.waarbenjijnu.nl .

Het volgende speelt zich af gedurende de periode van 19. t/m 23 januari.

Na een vlucht van 2,5 uur aangekomen in KK (Kota Kinabalu), hier een taxi genomen naar het centrum. Hier bij de tourist-office-center naar binnen gegaan. Mijn backpack van 21 kilo afgedaan:P en plaatsgenomen aan één van de bureau’s. Hier leer ik een meneer kennen, (medewerker van het tourist-office-center.) hij helpt mij met info over de Kinabalu Berg. Dit is de grootste Berg van South-Asia en deze wil ik graag gaan beklimmen. 4095 meter hoog en een loopafstand van bijna 9000 meter! Na met hem gesproken te hebben, heb ik een package geboekt voor het beklimmen van de berg, een raft-tour en een jungletrekking.
Ik vertrek met een minibus naar Kota Kinabalu Park. (Het park waar de berg is.) Na rondrijden van drie uur, heeft de busschauffeur bijna alle locals, die ook in de bus zitten, afgezet en komt hij aan bij D’Villa. Mijn verblijfadres, onder aan de berg. Een kleine lodge, met een paar kamers. GEWELDIG uitzicht, vanaf mijn kleine balkonnetje. Kijk zo in de jungle!
Volgende dag loop ik met mijn backpack naar de Headquaters van de berg,. Hier vul ik alle gegevens in, lever mijn backpack in en ga op zoek naar mijn gids. Het is een vrouw! Leuk, want bijna alle gidsen zijn mannen, Giel, krijgt een vrouw:p Muidah heet ze. Nou wij vertrekken samen met de shuttlebus naar het begin van de berg… Hier beginnen we aan de klim. Natuurlijk beginnen we in een erg groot tempo! De gids zegt: “You are very strong!” a little bit slower we go now.” Hahaha zo gezegd zo gedaan en uiteindelijk maar goed ook, want het wordt nog zwaar! Het kost erg veel energie, om deze berg te beklimmen. In de beschrijving van het boekingskantoor, stond, dat ik eten moest meenemen, met veel energie. Dit had ik niet bij me, althans dit dacht ik! Opeens viel me in, dat Sarah, mij zelfgemaakte chocoladehartjes had gegeven voor onderweg in het vliegtuig! (Sarah, is trouwens mijn vriendin:P ;) )Deze hartjes, had ik nog in mijn jas zitten! Dus ik voel in mijn linkerzak en jawel hoor! Het zakje zit nog in mijn jas! Alle hartjes zijn gesmolten door de warmte in KK, maar zijn nu weer in één blok gesmolten en vannacht door de kou gestold! Ik heb dus een blok chocola, vol met energie en liefde:P nou, dankzij deze chocola, kom ik de berg goed op! Bij iedere shelter, pauzeplek, neem ik een flinke hap van de chocola, drink me wat water en ik kan er weer tegenaan!!! Het is super warm, heb een t-shirt aan en geniet van het uitzicht gedurende de tocht. Dan begint het opeens heel hard te regenen, ik trek mijn jas aan, maar blijkt het geen regenjas te zijn! Krijg ik van mijn gids een regenjas, mooi geel, zodat ze me goed kan volgen:P whahaha Nou uiteindelijk bereiken we na vier uur wandelen en klimmen the resthouse. Klein hotel, met sharing-rooms. Ik heb geluk, want ik hoef de kamer maar met vier man te delen. Anderen met 11! Ik heb het ijskoud en ben helemaal nat! Ik wil niet wachten tot de lunch en bestel me een lekkere noodelsoup en een warme kop koffie. Nadat ik deze op heb, zijn mijn kleren al gedroogd en ben weer warm. Heb weer energie.
Nu ontmoet ik een meisje uit Nieuw-Zeeland. Na een tijdje met haar gesproken te hebben, besluiten we samen te gaan te reizen voor de komende paar dagen. Druppelgewijs komen er steeds meer mensen binnen. Uiteindelijk resulteert dit in een groepje van stuk of 6 à acht man, samen zittende aan een grote tafel, samen etende, drinkende en vertellende! Erg gezellige middag/avond! Een braziliaan heeft zelfs een fles rode wijn meegenomen! Ik krijg ook een beetje! Gelukkig, zei ik, dat ik maar een beetje wilde, omdat hier op deze hoogte, de alcohol een erg sterk effect heeft!
Rond acht uur gaan we allemaal naar bed.
’s Nachts staan we op rond 02.00 uur en gaan naar beneden ontbijten. Alhoewel, zij het middageten noemen, noemen wij het fijn ontbijten. Om drie uur ’s nachts, helemaal ingepakt alsof we de Noordpool op gaan, met een lamp op ons hoofd, vertrekken we de volgende twee kilometer omhoog! Hoe hoger we komen, hoe kouder het wordt! Uiteindelijk zijn we helemaal boven op de top, NATUURLIJK GIEL samen met Stephie (het meisje uit Niew-Zeeland) als EERSTE op de top! Hahaha. Hier boven aangekomen is het nu 05.00 uur. Ik maak een paar foto’s, stop dan de muziek in me oren, trek de kleren nog een keer goed warm, strak aan en leg me op een rots, met me gezicht naar boven. Onder het genot van Adele en de Toppers in mijn oren, geniet ik van de MAGNIFIEKE STERRENHEMEL! Dit IS ECHT NIET MEER NORMAAL! Een sterrrrrreeeen!!!! NIET NORMAAL! Langzaam aan, begint het echt koud te worden, ik sta op en zet me Iphone aan met wat dancenummers, half dansend sta ik daar boven op die berg! Hahaha mijn twee reisgenoten staan echt te bibberen.. ik sta alleen maar lachend te dansen! Haha
Dan komt de zonsopgang! NIET NORMAAL! Zo mooi! Ik maak een aantal foto’s en merk dan, dat bijna iedereen die hier boven was, alweer naar beneden aan het gaan is. Roept mijn gids: “Michael, shall we go??! “Ik zo “NOOO, WE STAY! “ Vraagt ze of ik het koud heb, ik zo NO, WHEN I LOOK TO THE SUN, I GET IT WARM! Haha de gidsen lachen en ik geniet nu weer van het uitzicht. Nu de zon opkomt, zie ik pas hoe hoog ik wel niet ben! Het uitzicht, is echt geweldig! Nou, na ongeveer een uur genoten te hebben van dit uitzicht, ga ik ook langzaam naar beneden. Onderweg kom ik een groep Japanners tegen, met vrouwen erbij van in de 60! Ik zo: KONICHIWA!! VERY GOOD, ALLMOST THERE!” HAHAHA al die Jappaners lachen en kijken ze mij aan en beginnen ze nog harder te lachen! Een van de Japanners maakt een foto van me en dan lopen we allemaal weer verder. Zij gaan omhoog, ik omlaag.
Uiteindelijk bereik ik the rest-house weer en eet hier lekker wat.
Na een uur vertrek ik samen met Stephie en onze gidsen naar beneden. Twee kleine jongetjes van 8 en 12 jaar uit Maleisië lopen met ons mee, omdat hun ouders te langzaam lopen! Haha geweldig! Uiteindelijk, zullen ze de hele reis met ons meelopen en doen we er uiteindelijk 2,5 uur over! (Best wel snel, als we later horen, dat normaal gemiddeld er 3,à vier uur over gedaan wordt! Onder aangekomen, zeggen we de jongetjes gedag, ik koop ze een blikje drinken en dan willen we net vertrekken, vraagt een van die twee, “Michael, you come back? There is another climroute, a tougher one, will you go again?”Ik zo.. hahaha Yes, maybe! We will see each other next time, and than we will walk together again!” Ik zeg de jonges gedag en begin richting de shuttle bus te lopen, ik draai me nog een keer om en de jongens staan me na te kijken en schreeuwen en zwaaien: GOODBYE!!!!!! “ Haha zo leuk!

We krijgen bij het hoofdkantoor een onderscheiding, dat we de berg beklommen hebben en samen vertrekken we met twee Spanjaarden in een minivan terug naar Kota Kinabalu.

Hier slapen we in een of andere Backpackers hostel, VERSCHRIKKELIJK! IK SLAAP NOOIT MEER IN ZO EEN BACKPACKERS DING! BAH, BAH BAH! Maja,… weer een ervaring rijker!
De volgende dag gaan we raften! NOU!

We worden een half uur te laat opgehaald en scheuren over de wegen naar het treinstation! Letterlijk scheuren, want de chauffeur moet de trein halen, anders gaat het raften niet door.
Bij het treinstation stappen we in de trein. HOBBEL, HOBBEL HOBBEL! De trein gaat alle kanten op! Wat een ervaring. Dan zijn we midden in de jungle en opeens stopt de trein! ENGINEPROBLEMS! Nou na een dik half uur komt er een hulplocomotief om ons weer terug te brengen.. dan start de motor opeens weer van onze eigen locomotief! Dus we vertrekken weer verder! Na een geweldige treinrit van zo’n twee uur, heerlijk genoten te hebben van het uitzicht in de jungle, komen we aan bij de rivier. Hier krijgen we uitleg en stappen daarna in de boot. Zitten met ons drieën en twee gidsen. Ik zal één keer uit de boot vallen, maar zeer snel weer terug in de boot zitten. Dan mogen we in een mild, wild stuk uit de boot springen en zwemmen! GEWELDIG! In die klotsende rivier, al drijvend met ons reddingsvest om, zwemmen we door die rivier. Giel klimt natuurlijk weer als laatste terug in de boot en dan varen we nog voor een kwartier door naar het einde.
Hier klimmen we uit de boot en gaan lekker lunchen bij een lokaal dorpje.
Ik droog lekker op in de zon en dan vertrekken we weer terug met de trein.

Teruggekomen in KK verhuizen we van de verschrikkelijke lodge, naar een wat betere lodge.
’s Avonds eten we samen met een stel uit China. Een Amerikaanse en een Australiër. Hier bega ik de grootste fout van mijn leven, ik bestel iets lokaals.. uiteindelijk zal ik ossenstaart eten! BAH!!!! IK WIST DIT NIET, TOEN IK HET BESTELDE! EN DIT HEB IK GEWETEN OOK! ’s Nachts moet ik naar de wc en heb diaree van hier tot TOKIO! Even later moet ik overgeven en komt al het eten en drinken van de afgelopen avond er weer uit. Gelukkig heb ik Stephie bij me en zij zorgt voor de taxirit naar het vliegveld, zij zorgt voor de vliegtickets en zij zorgt voor de boeking van het hotel in Semporna. Ook zorgt zij voor de busrit naar het hotel! Een meisje van goud! Mijn reddende Engel! Nou.. in het hotel aangekomen, koop ik me een cola en krijg langzaam weer wat energie. Bij de receptie heb ik de grootste lol met de medewerkers, omdat zij mijn booking niet kunnen vinden. ZE SNAPPEN NIETS VAN MIJN NAMEN! HAHAHAHA Mr. Michael, how many names do you have? Michael, Wilhelmus Maria van Boekhold.. what is your name?? Hahaha na uitleg en zeer veel lachen, komen we er uiteindelijk uit en krijg ik mijn kamer. EINDELIJK weer een normale hotelkamer. Eigen badkamer en normale bedden met normale lakens! Heerlijk! Ik slaap voor zo’n vijf, a zes uur en dan word ik wakker van het geklop op de deur. Het is Stephie.. nou wij samen wat gaan eten.. ik voel me al wat beter en bestel me wat appel en honingmeloen. Drink wat cola en een of ander drankje, (spa rood met citroensmaak) en hierna gaan we terug naar het hotel. Hier delen we foto’s via de laptop en zeggen elkaar gedag. Ik leg me lekker op bed, pak me laptop en begin de foto’s online te zetten en dit verslag te typen. Op de achtergrond staat een film aan en ik lig hier heerlijk! Gelukkig heb ik weer wat energie en voel ik me weer beter!

Een week zit er nu op en ik heb echt al veel gedaan en vooral veel gereisd! Het voelt echt zo van, van het vliegtuig, naar de bus, naar het hotel, van het hotel naar de taxi, naar de bus, naar een activiteit, weer naar de bus, naar de taxi, al lopende naar het hotel en dan weer naar het vliegtuig! Pffff… gelukkig heb ik vanaf morgen één verblijfplaats… en wel op een OLIEPLATFORM! Dit olieplatform is omgebouwd tot een duikresort en hier zal ik dan vier dagen gaan verblijven en hopelijk HEEL VEEL gaan duiken! Als het goed is, ga ik minimaal 11 duiken maken! Ook bij het Pulau Sipadan eiland, een eiland waar zeer veel onderwater leven is en waar maar 120 mensen per dag mogen duiken! Gelukkig heb ik een gegarandeerde permit, omdat ik op het olieplatform verblijf! Nou, ik ben benieuwd! Nu, ga ik nog even genieten van de film op tv… langzaam indoezelen en dan lekker slapen! Morgen, om 09.15 word ik weer verwacht bij het kantoor van het olieplatform! Vanuit hier ga ik naar de haven en wordt met de boot naar het diveresort gebracht! IK HEB ER ZIN IN!! Voor nu, welterusten allemaal en tot snel weer!!!!

Giel ;)